Bojan (Živko) Bosiljčić (1957.), publicista, novinar i filmski kritičar. Osnovnu školu, gimnaziju i studije žurnalistike, na Fakultetu političkih nauka, završio u Sarajevu (1979. godine).
Bavi se novinarstvom od 1976. godine. Karijeru je započeo na „Sarajevu 202”, a potom nastavio na Drugom programu Radio-Sarajeva, u vrlo popularnoj emisiji „Primus”, u okviru koje je nastala kultna „Top lista nadrealista”.
Od sredine 1980-tih, pa do izbijanja građanskog rata u Bosni i Hercegovini, 1992. godine, pisao je filmske kritike i eseje u sarajevskim dnevnim listovima i magazinima: „Večernje novine”, „Svijet”, „Una”, „Naši dani”, „Film”, „Oslobođenje” i „Nedjelja”.
Od 1980. do 1990. godine obavljao je poslove odnosa sa javnošću u filmskoj kući „Forum” Sarajevo, koja je, između ostalih, proizvela i dva čuvena filma reditelja Emira Kusturice: „Otac na službenom putu” (1985.) i „Dom za vešanje” (1989.).
Od juna 1994. do septembra 1995. godine živio je u Subotici, gde je bio zaposlen na Radiju „YU-ECO” i bio ko-inicijator i ko-selektor Programa proslave 100-godišnjice filma, pod nazivom „Sanjati otvorenih očiju - prvih sto godina” (u saradnji sa Skupštinom grada Subotica i „Subotica-filmom”).
Od septembra 1995. godine živi u Kanadi. Kao slobodni novinar piše za kanadsko-srpske novine i elektronske medije.
Član je redakcije „Novina” – Toronto, najvećeg lista srpske dijaspore u Kanadi.
Objavio je devet knjiga sa filmskom tematikom: „Plakat bosansko-hercegovačkog filma” (ko-autor, Sarajevo, 1988.), „Oskar je kriv za sve” (Subotica, 1995.), „Severno od Holivuda” (Beograd, 1997.), „Bulevar sumraka” (Beograd, 1999.), „Dok javori njišu grane” (Beograd, 2002.), „Ti divni sanjari” (Beograd, 2011.), „Moderna vremena” (Beograd, 2012.), „Sjaj u očima” (Subotica, 2023.) i „Velika iluzija” (Subotica, 2023.).
Njegove knjige su promovisane na beogradskom FEST-u, Međunarodnom sajmu knjiga u Beogradu, Festivalu evropskog filma na Paliću i Salonu knjige srpskih autora u Torontu.
Knjiga „Ti divni sanjari”, o 30 godina postojanja najviših kanadskih godišnjih filmskih nagrada „Džini” („The Genie Awards”), jedina je sa takvom tematikom u celom svetu i naišla je na veliki medijski odjek u Kanadi i Srbiji.
Bio je inicijator i ko-selektor dvije retrospektive jugoslovenske (srpske) kinematografije u Kanadi: „Novi balkanski film” („New Balkan Cinema”), održane u Otavi i Montrealu, u organizaciji Kanadskog filmskog instituta, uz saradnju Jugoslovenskog instituta za film (1997.) i „Jugoslovenski crni talas: Biće skoro propast sveta” („Yugoslavian Black Wave: The End Of The World Is Coming”), održane u Otavi, Vankuveru i Torontu, u organizaciji Kanadskog filmskog instituta, Pacifičke kinoteke i Kinoteke Ontario, uz saradnju Jugoslovenske kinoteke (2001).
Bio je član Međunarodnog žirija na 19. Festivalu Evropskog filma na Paliću, 2012. godine.
Legenda o pramajki Bosiljki
Kad je prije dva vijeka na konju Vrancu dojahala sa padina Treskavice,
potreslo se cijelo Sarajevsko polje,
muškom rodu je zaledila srce,
Bosiljka iz Ledića, mlada žena kao stijena čvrste volje.
Bila je strah i trepet za haračlije Turke,
a radost, spas i nadahnuće za jatake i hajduke!
Za pojasom je držala dvije kubure,
da kad zatreba neprijateljima glasno progovore!
Ko se usudio da joj na put slobode, vjere i pravde stane,
morao je da zauvijek ustukne i umukne!
Nosila je ime magijske kraljevske biljke,
prastarog simbola ljubavi i odanosti i melema za dušu i tijelo,
što su bile odlike i naše vrle Bosiljke,
koje je ugradila u svoje neprolazno životno djelo.
Gorda, jaka, neustrašiva i gorostasna,
došla je u Vrutke, ispod Igmana,
gdje izvire bistra Bosna.
Riđokosa i plavooka Bosiljka udavala se tri puta,
i ujedinila je svu djecu zajedno ispod svojih skuta.
Stvorila je složnu srpsku lozu koja njeno ime nosi,
i sačuvala svoj rod i porod sa kojim se ponosi.
Mudra gospodarica u muškom svijetu, bila je dominantna,
ali i pravična i tolerantna,
poštovala je sve ljude dobre volje,
koji nisu započinjali kavge i nevolje.
Osnovala je uglednu porodicu koja se razgranala poput krošnje drveta,
od Vrela Bosne, Jasika, Ilidže, pa sve do kraja svijeta!
Uplela je svoje gene u brojne potomke-
Gordane, Nebojše, Bojane, Nevene, Živke, Žarke, Branislave, Vatroslave, Slobodane, Nemanje, Srđane, Bogdane, Svjetlane, Zore, Rose, Spomenke...,
u čijim venama teče slobodarska krv gorštaka,
sa glavom mislioca, dušom pjesnika i srcem ratnika!
U svim vremenima i sistemima stajali su uspravno i nepokolebljivo protiv tiranije i mračnih sila,
baš onako kako im je to Pramajka Bosiljka u zavještanje ostavila!
Bilo da su vođe ili opozicionari,
nosioci najviših državnih odlikovanja i priznanja,
cijenjeni ljudi raznih profesija i zvanja,
visoki oficiri, revolucionari, vizionari,
direktori, službenici, vozači, željezničari,
zemljoradnici, fabrički radnici, majstori, sportisti, muzičari,
sudije, advokati, profesori, inženjeri, doktori, zubari, apotekari, pisci, novinari, sanjari...,
Bosiljkina djeca su prije svega uvijek bili Rodoljubi,
časna porodica koja svoje porijeklo čuva
i zemlju predaka ljubi!
Legenda o naočitoj Bosiljki stalnu nam inspiraciju pruža,
kao stamena i odvažna žena koja je nadvisila patrijarhalno doba i njena tri muža.
Ona nije ni Kleopatra, ni Jovanka Orleanka,
već jedna i jedina Veličanstvena Bosiljka Pramajka!
Neka Ti je vječna slava i hvala,
što si Tvoje ime, pravdoljubivost i hrabrost u svima nama utkala!
(Za moju sestru Gordanu - mog plavog Anđela Čuvara i sve druge „Bosiljkuše” prkosne, nesalomljive volje)
Navrnunuk Bojan Bosiljko Ž. Bosiljčić
Gatino, Kvebek, Kanada, 25. mart 2024.
(Objavljeno u časopisu LUČA, Subotica, maj 2024.)
Ledići - zaboravljeno selo
Duhovi prošlosti u sablasnom selu podno Bjelašnice. Ledići danas imaju samo dvoje stanovnika, ... pročitajte opširnije u članku Instituta za rat i mir (Institute for War and Peace) na stranihttps://iwpr.net/sr/global-voices/duhovi-proslosti-u-sablasnom-selu-podno-bjelasnice
