Dobro došli na moj veb-sajt koji vas poziva na putovanje kroz posljednje 4 decenije, na razmeđu analogne i digitalne ere, u periodu kada je tradicionalno novinarstvo potisnuto pojavom Interneta i ekspanzijom alternativnih medija i društvenih mreža.
Ovo je nostalgični žurnalistički vremeplov koji kroz prikaz ljudi, događanja i filmova, otrgnutih iz neumitnog zaborava, nudi svjedočanstvo o ovom turbulentnom dobu (od destabilizacije do globalizacije!), na prelazu iz 20.-og u 21.-vi vijek i odslikava parče novinarske istorije na nekadašnjim jugoslovenskim prostorima.

Kroz selektivni izbor, ova nepretenciozna „onlajn antologija” pruža samo djelić mog žurnalističko-spisateljskog opusa, kao reprezentativni uzorak mog cjelokupnog rada i stvaralaštva, u različitim medijima (štampi, radiju i televiziji) i drugačijim kulturološko-geografskim prostorima, od Sarajeva preko Subotice do Otave i dalje, od evropskog do sjeverno-američkog kontinenta, slijedeći devizu „Only Sky is the Limit!” ali istovremeno držeći se uvijek prizemljujućeg „primusovskog” gesla „Lošije ne umijem!” i imajući na umu opominjujuće metaforične riječi starog jarana dr Neleta Karajlića: „Ko igra za raju, a zanemaruje taktiku, završiće karijeru u nižerazrednom Vratniku!”
Takođe, kroz izloženi pregled mojih knjiga, ovaj veb-sajt daje kratak uvid i u jugoslovensko-srpsku, holivudsku i, naročito, kanadsku filmsku scenu.
Gdje god sam boravio, ostavio sam trag, djelujući prevashodno kao „slobodni strijelac”, dakle bez partijskog članstva ili pripadništva nekom lobiju, klanu, grupi ili organizaciji, na šta sam posebno ponosan. One Man Band!

Ova moja virtuelna izložba je širom otvorena svim znatiželjnicima, strastvenicima, zanesenjacima, sanjarima, posvećenicima, maštarima, slobodoumnicima, kreativcima, vizionarima, filmofilima, filmadžijama, žurnalistima, kritičarima i ideji predanim ljudima koji nepokolebljivo koračaju svojim putem protiveći se jednoumlju, hipokriziji i tiraniji bilo koje vrste.
Nadam se da će ovo prezentovano štivo (različitih formi izraza-reportaža, intervjua, eseja i kritika), kao svojevrsna novinarska vremenska kapsula, biti dovoljno zanimljivo i da će vas izložena dokumentacija iz mog ličnog arhiva, sa obiljem informacija, zainteresovati, podsjetiti, podstaći, inspirisati, eventualno proširiti vidike i čak zabaviti!

Tokom moje višedecenijske novinarske odiseje konstruktivno sam sarađivao sa mnogim poštovanim kolegama i urednicima koji su davali podršku mom radu u brojim medijima (od kojih su neki u međuvremenu prestali sa radom!): Jasnom Radinović i Borom Kontićem („Radio Sarajevo”), Živanom Bratić i Srećkom Mihaljevićem (sarajevske „Večerne novine”), Enverom Dizdarom (sarajevski „Svijet”), Žarkom Janjićem (sarajevska „Una”), Džavidom Husićem (sarajevski „Film”), Gordanom Bobincem (sarajevsko „Oslobođenje”), Midhatom Ajanovićem (sarajevski „Naši dani” i „Nedjelja”), Joškom Pinterom i Snježanom Mitrović (subotički „Yu Eco Radio”), Aleksandrom Meandžijom-Isakov (subotički „Dani”), Miletom Tasićem („TV Subotica”), Đorđem Kuburićem (subotički „Rukovet”), Ildikom Arpaši (subotički „Mađar So”), Vladimirom Crnjanskim (novosadski „Dnevnik”), Dubravkom Lakić (beogradska „Politika”), Dragutinom Gagom Markovićem (beogradski „Satelit TV Video”), Ljiljanom Lomić (srpska TV u Montrealu), Blagojem Ristićem (srpska TV u Torontu), Derekom Rejmejkerom („Otava Eks Pres”), Bobom Borojević (srpski radio u Otavi), Milomirom Niketićem (dopisnikom agencije „Beta” iz Otave), Snežanom i Draganom Andrejevićem (vankuverski „Kišobran”) i Ivanom Đorđević i Mirkom Stokanovićem („Novine Toronto”).

U svijetu filma, bila mi je inspiracija i privilegija da sarađujem i sa dugogodišnjom predsjednicom i direktoricom kanadske „Akademije za film i tv” Marijom Topalović i direktoricom komunikacija kanadske „Akademije za film i tv” Suzan Ejskou, kao i sa direktorom „Kanadskog filmskog instituta” Tomom Mek Sorlijem, te sa dragim, rano preminulim kolegama, vrsnim poznavalacima „sedme umjetnosti” Dinkom Tucakovićem („Jugoslovenska Kinoteka”) i Nebojšom Popovićem („RTS”).

Posebnu zahvalnost izražavam uvaženom Predragu Markoviću, državniku i uredniku ondašnje eminentne beogradske izdavačke kuće „Stubovi kulture”, koja je u razdoblju od 1997. do 2012. godine objavila pet od ukupno mojih devet filmskih knjiga, kao i renomiranom filmskom kritičaru vodećeg dnevnog lista „Otava Sitizen” Džeju Stounu koji je napisao dva vrlo afirmativna članka o mom radu i učinio da knjiga „Ti divni sanjari” dobije veliki medijski publicitet u Kanadi.

Život piše uzbudljive romane i režira istinite priče u kojima ima neka tajna, sudbinska veza. Kada pogledam unazad, nije bilo nimalo slučajno što sam nakon izlaska iz ratnog Sarajeva (duboko sam zahvalan i Predragu Doderu) došao baš na pitomi sever Bačke, u Suboticu. To je grad u kojem je djelovao pionir kinematografije u srednjoj Evropi Aleksandar Lifka, što mi je dalo ideju da u godini vijeka filma, 1995.-te, zajedno sa direktorom „Subotica filma” Zlatkom Matićem koncipiram i organizujem multimedisjki program obilježavanja ovog velikog jubileja, u okviru kojeg je objavljena i moja knjiga „Oskar je kriv za sve” („Mala prodavnica snova” ), u saradnji sa subotičkim izdavačem „Čikoš Holding”. Ova knjiga, koja me je naprečac „lansirala” visoko u orbitu srpske filmske publicistike, bila je promovisana na tadašnjem Međunarodnom filmskom festivalu na Paliću, nadomak Subotice, gdje sam se poslije nekoliko puta vraćao kao autor knjiga i član žirija na ovoj smotri, koja je u međuvremenu profilisana i izrasla u ugledni „Festival evropskog filma”.
Život je puka slučajnost i najdragocjeniji dar kojem treba udahnuti višu svrhu, smisao i ispunjenje, jer veličina čovjekovog postojanja se ne mjeri brojem proživljenih godina, već prije svega dubinom traga koji ostavi iza sebe!
Motivisanost, istrajnost i posvećenost nadvladavaju i najviše prepreke! Skromnost je vrlina, a tiho i plodotvorno postojanje je moj životni putokaz.
Mudrost življenja se sastoji u tome da treba biti čvrsto ukorijenjen u sadašnjosti, ali istovremeno biti okrenut prema budućnosti i isto tako nikad ne zaboraviti prošlost, bez koje nema ni znanja, ni identiteta.

Ovaj veb-sajt, posvećen mojim nikad zaboravljenim roditeljima-dedi Žiki i nani Uti, je porodično djelo, nastalo uz pomoć mojih najdražih: sestre Gordane i nećaka Nevena-mojih “ličnih” fotografa i doktora, brata Nebojše, unikatnog inženjera elektrotehnike-mislioca i supruge Sylvie, srodne duše kojoj su knjige životna profesija.

Bojan Ž. Bosiljčić, oktobar 2023.

NAPOMENA: Javno korišćenje materijala sa ovog veb-sajta je dozvoljeno uz obavezno navodjenje izvora: www.bojanzbosiljcic.com